HRAKFALLABÁLKAR.IS Á FERÐ - NÆSTI HLUTI.

                         

Við vorum ekki alveg hætt að áreita lækninn í Búðardal...neibb....þar sem við erum saman...þar er fjör og gaman....he he...og ein uppákoman varð þegar hann Unnar mætti geitungi sem var harðákveðinn í að stinga hann...og það í vörina...en drengurinn sá er með sögu um bráðaofnæmi...svo það var ekki laust við að honum brygði....

 Heppinn að eiga mömmu Rut...hjúkkuna góðu...sem gerði það sem henni fannst réttast....gaf honum ofnæmislyf....dró broddinn út úr vörinni og  fylgdist með hver áhrifin yrðu...með lækninn á eyranu...

Ofnæmisviðbrögðin voru hressileg...en bráðaofnæmi varð ekki raunin...og eftir nokkra tíma var vörin komin í nokkuð eðlilegt horf á ný....

 Við vorum svona rétt að jafna okkur á þessari uppákomu þegar næsta sjokk kom...það kom nebbla í ljós að hún Kristín Unnur var ekki með aukabirgðir af insúlíni....sem eru henni lífsnauðsynlegar þar sem hún er sykursjúk..Gelgjan hafði átt að sjá um að taka allt sitt hafurtask með...en hafði skilið insúlínflöskurnar eftir einhvers staðar á leiðinni um húsið...Þegar lagt var af stað var hún spurð um téðar flöskur sem og aðra hluti sem fylgja sykursýkinni...og fullyrti daman blákalt að allt væri með...

Vissi samt alveg að svo var ekki...en var kannski bara ekki að nenna að hlaupa inn og sækja þær....enda löngu búin að gleyma hvar hún hafði lagt þær frá sér....obbobobb....og nú voru sko góð ráð rándýr...

  

Diddi afi vildi bruna með hana í bæinn svo hún myndi skilja hversu alvarlegt þetta væri..ef maður er ekki samviskusamur og passar upp á hlutina...þá verður maður bara að missa af því sem er í gangi....en Elnan vildi fyrst kanna hvort einhver ráð væru til áður en til þess kæmi....þar sem hún var jú ábyrgi aðilinn og hefði kannski átt að hreinlega taka þessar flöskur sjálf með í ferðina....en ekki treysta unglingnum fyrir þeim....þar sem við vorum ekki alveg í kallfæri við heimahagana...

  

Rut og gemsinn fóru í gang...og þær stöllur brenndu af stað á hjúkrunarheimili sem staðsett er í Búðardal...þar sem vel gat verið að einhver sykursjúkur dveldi þar ...og til væru aukabirgðir af insúlíni...

  

Það reyndist ekki vera...en sveitungarnir ...og læknirinn...lögðust á eitt...og eftir hundrað og fimmtíu símtöl fundu þau út að það væri ein sykursjúk stúlka í sveitinni...sem átti reyndar insúlínskammt í apótekinu í Búðardal..

  

Læknar á Landspítalanum voru líka í símanum...bæði vakthafandi og bakvaktarlæknir..þeir urðu að staðfesta að daman væri sykursjúk og  staðfesta tegund insúlínsins...hvort það passaði og svoleiðis......svo þetta var ekkert smáræðis  batterí sem fór í gang til að redda Gelgjunni...

  

Já...þetta slapp fyrir horn...en ó mæ gooood hvað fólk er viljugt og tilbúið að hjálpa...allt lagt í sölurnar til að bjarga málum...takk fyrir það...

Daman fékk því sinn skammt...og var ekki send í bæinn...en vonandi lærði hún eitthvað af þessu öllu...það gerði mamman að minnsta kosti...og allir í hópnum...

    Já gott fólk....okkur þótti þessi skammtur orðinn ágætur  í bili...tvö löskuð tjöld...þrír laskaðir bílar...þrjú löskuð börn....og svo var náttla einn hundur í lamasessi....því Skugga tókst að skera sig illa á steini í ánni við tjaldstæðiðDjúpur skurður í loppunni var að hrjá hann illilega...ræfilinn....svo hann stökk um á þremur...með einn á lofti...og fann greinilega mikið til...

Hrakfallabálkar.is alveg í stuði sko.....

  En auðvitað var samt ógó gaman hjá okkur...mikið um að vera og allir hressir...grilluðum fullt af góðum mat og höfðum það svaðalega kósí...það vantaði sko ekki....

Krakkarnir léku mafíuleikinn fyrir allan peninginn...þar sem vinsælasta morðaðferðin var að frysta fólk og stinga á hol með tjaldhælum...he he...hljómar mjöööög uppeldislegt og barnvænt...en þetta ER furðulega skemmtilegur leikur....

  

Á mánudeginum var ákveðið að pakka saman og halda í suðurátt...geyma vestrið til betri tíma...og það var ekki laust við að spæling léti á sér kræla...

  

Brunuðum inn í Búðardal og hugðumst bíða eftir öxlinum sem Flytjandi átti að koma með úr bænum...en þegar við vorum búin að væflast þarna um góða stund...skila hækjunum og fá stimpla í Vegabréfin...tjilla og tjatta....komumst við að því að varahluturinn kæmi ekki í tánið fyrr en í fyrsta lagi um niuleytið um kvöldið...og klukkan var bara fjögur....

    Ákváðum þá að skilja bara Maggann og Jennann eftir með Molann en fara á hinum þremur bílunum ...með allt hafurtaskið...og finna tjaldstæði í Borgarfirðinum....

Skildum þá eftir á kaffihúsi bæjarins...skondruðumst að Baulu og fundum út að Fossatún væri málið....

  

Það þarf náttla ekki að spyrja að heppninni...þar var allt sneisafullt og svo var rokrassgat að plaga staðinn í ofanálag...sem heillaði okkur kjellurnar ekki baun....en krakkapjakkarnir strækuðu þar sem þarna var ógó flott leiksvæði og trampólín í ofanálag....biður nokkur um meira???? Þeim fannst við frekar þreytandi...

  

En...það var ekkert pláss..

  

Við bundum vonir við lítinn stað ekki langt frá...nefnist sá Selskógur... ótrúlega krúttlegur og vinalegur staður...með rjóðrum og kósíheitum...og logni að auki..

  

Þar var ekki mikið af sléttum flötum....og þar var ansi grýtt...svo við prófuðum hvernig væri að hæla niður þarna...og það reyndist algerlega ógjörningur....

  

Þegar betur var að gáð sáum við að þarna voru nærri bara hjólhýsi og fellihýsi...sáum bara tvö tjöld....þar sem fólkið hafði gefist upp á að hæla niður og sett bara grjóthnullunga á böndin til að fjúka ekki burt....

  

Við röltum um og leituðum af okkur allan grun...en það var hvergi grasflöt þar sem hægt væri að skella upp nokkrum tjöldum og einum tjaldvagni...án vandræða...

   

Við settumst inn í Rutar bíl til að leggja á ráðin...skoða kort og finna lausn á tjaldvandanum...

  

Krakkarnir skottuðust um svæðið og vonuðust til að við færum aftur of fyndum smá pláss í Fossatúni....það væru kannski mögulega einhverjir farnir þaðan???

  Sem við sátum þarna í bílnum og rýndum í tjaldstæðakort...vegahandbók og fleira í þeim dúr...komu Unnar og Miðormurinn að bílnum til að tékka á stöðunni...

Í sömu mund bar að heljarinnar jeppa...með einbýlishús í eftirdragi...við erum að tala um huge stórt hjólhýsi hérna...og hann sló hvergi af hraðanum...kom upp að hliðinni og rúllaði meðfram bílnum okkar...þrátt fyrir feyki nóg pláss hinu megin við okkur.

  Við stirðnuðum upp...hann var svooo nálægt okkur....og strákarnir á milli...og við görguðum á strákana að færa sig...Unnar var ekki alveg með á nótunum...en sem betur fer var Miðormurinn minn búinn að átta sig á aðstæðum og náði að toga Unnar meðfram bílnum og aftur fyrir hann...Speglarnir nánast snertust...og ef gormarnir okkar hefðu staðið þarna sekúndu lengur hefðu þeir klemmst hressilega milli bílanna...

Guð minn góður hvað fólk er EKKI að fylgjast með í kringum sig!!!

  Við vorum vægast sagt mjög sjokkeraðar og hálf lamaðar...en svo kom reiðin...Ásta varð fyrst til að hendast út og á eftir bílnum og spyrja manninn hvað í veröldinni hann hefði verið að pæla...hvort hann hafi ætlað að drepa krakkana???-Hvaða krakka? Spurði FÍFLIÐ og hafði ekki meiri áhyggjur af þessu aksturslagi sínu frekar en útrásarvíkingarnir 2007.

Bölvuð beyglan...vona að hann hafi lent í heljarinnar vandræðum með þetta hjólhýsi sitt...nei...segi bara svona...

  

Við tókum ákvörðun...ætluðum að kíkja í Borganes..og ef þar væri ekkert að hafa yrði skotist heim og lúllað í heimahúsum...en haldið aftur af stað daginn eftir og þá í austurátt....

  

Magginn og Jenninn náðu okkur þar...og það var ótrúlega notalegt að setjast aftur í Molann og vera komin með sjálfstæðið í hendurnar á nýjan leik....

    

Það var skítakuldi og rok í Borgarnesi...svo við skelltum nokkrum heimalöguðum samlokum í krakkana í Hyrnunni og héldum svo heim....

  Ásta og co komu heim með okkur og sváfu á dýnum í stofunni...þau nenntu ekki til Keflavíkur...enda lítið þangað að sækja.

Adam fór svo til pabba síns og ömmu næsta dag en við hin útréttuðum nokkra hluti...redduðum skemmdum súlum og löskuðum bílum og gerðum okkur klár í næsta holl...

  Á leiðinni í Ellingsen úti á Granda keyrðum við fram á sjúkrabíl sem hafði oltið í hressilegum árekstri við einkabíl.Stuttu seinna hrindi Elnan...hún og Rut og Inga...hjúkkubeibin í Föndurhópnum...höfðu setið á matsölustað og verið að borða saman þegar þessi ósköp gengu á og þær hlaupið út til að aðstoða en Elnan hringt í 112....

Sem betur fer var þetta nú ekki eins slæmt og það leit út fyrir að vera og maður andar alltaf léttar þegar þannig er...

  Þegar leggja átti af stað...allar súlur heilar og búið að klassa alla bíla...varð Rut samt að fresta för til morguns þar sem heitavatnsleiðsla fór í sundur heima hjá henni...er þetta grín eða...???

Well...svona gerist stundum..og nota bene...ekki alltaf hjá mér...hmmmm???

  

Við hin brunuðum úr bænum og tókum stefnuna beint í Álfaskeið...tjaldstæði rétt utan við Flúðir....

    

Þar var rjómablíða...logn og stilla...og við vorum ekki lengi að skjóta upp fánum...nei tjöldum...og koma okkur vel fyrir...

  

Sólin vakti okkur snemma morguns og það var gjörsamlega frábært að liggja bara þarna úti....dorma...borða smá...tjatta og leika Mafíuleikinn...spila Kubb og láta Þingheim um allar áhyggjur af Icesave og ESB deilum....

  

Við nenntum varla að anda...okkur leið svo vel þarna...algerlega með sumarið í vasanum...kalt kók og fuglasöng í eyrunum allan sólarhringinn...

  

Heimasæturnar í Heiðarási og Reykási komu í dagsferð til okkar á fimmtudeginum og léku Kubb með okkur..fóru í Mafíuleikinn og grilluðu fuuullt af sykurpúðum...jammí.....

  Þær skelltu sér með okkur á Flúðir....og fóru í ísleiðangur meðan við smelltum okkur í sund.Okkar spilltu og ofdekruðu ormar kvörtuðu yfir því að laugin væri OF sóðaleg og skítug...þetta væri sko algerlega sundlaug sem sökkaði feitt....Samt skemmtu þau sér konunglega...án þess að vera með sirkussýningar og svoleiðis...eða þannig...

Áður höfðum við þó komið við í náttúrulaug að Hruna og hinir sömu krakkapjakkar baðað sig í volgri kindalaug...voða kósí...og ekki var kvartað yfir sóðaskap þá...

   Þegar við komum til baka var eitt tjaldið brunnið til ösku og matur á víð og dreif úr kæliboxunum...eitt grillið horfið og geitur farnar að narta í fortjaldið á tjaldvagninum...ó mæ gooood...!!!!...þarna náði ég ykkur...he he...þið trúðuð þessu!!!!

Nei grííín....varð að krydda smá...þetta var eitthvað svo OF ljúft eitthvað....

  Það var allt í lukkunnar velstandi...sól...hiti...allir hreinir og nýþvegnir...í heilu lagi og bæði hýbýli og farskjótar í fullkomnu lagi....

Þarf að ræða þetta eitthvað???

   

Á Föstudeginum pakkaði Rut tjaldinu...gemsanum og bíllyklunum í einu og sömu töskuna...he he...og þurfti að hringja nokkur símtöl til að finna þessa hluti...í vösum tjaldsins...samanpakkaða...snilld!!!

  Það tókst...svo hún komst í bæinn til að undirbúa næsta áfanga...en Inga og Auðunn mættu í staðinn með tvo af þremur sonum og fylltu í skarðið...bara gaman....Þau mættu líka með rigninguna...maður minn...það fór að rigna meðan þau voru að tjalda og það rigndi eldi og brennisteini....

Jarðvegurinn var svo skraufþurr að vatnið flaut ofan á og pollarnir stækkuðu og stækkuðu....og fótboltakapparnir urðu að játa sig sigraða þar sem svæðið breyttist í tjörn á einu andartaki...

  

Það hafði líka bæst í hópinn annars staðar á tjaldsvæðinu...hálfsystkini Ástu ásamt sínum pabba og fósturmömmu voru mætt á svæðið...og þar sem þau eru ágætis félagar ormanna minna...voru þau auðvitað bara með okkur...

  

Við sátum því sautján í fossandi rigningunni...inni í fortjaldinu okkar góðs... sötruðum kakó og lékum Mafíuna...eina ferðina enn....og enginn orðinn leiður...“það gerðist svolítið voðalegt í nótt.... „

  

Á laugardeginum var sólin aftur vöknuð til lífsins...og allt orðið brakandi þurrt á tjaldsvæðinu...hlýtt og notalegt...rjómalogn og stinningsblíða...

  Magginn og ég skelltum okkur á Flúðir þar sem familían var mætt á svæðið...og Bylgjulestin í banastuði á svæðinu...

Það var ágætis fjör þarna og gaman að hitta ættingjana...en óveðursskýin voru farin að hrannast upp og greinilegt að rigningin var á leiðinni.

  

Við þurftum að koma við á tjaldstæðinu..því förinni var heitið á Selfoss...þar sem Elna og Gummi og Inga og Auðunn voru farinn á undan okkur...til að versla aðeins meiri mat...

  Það komu hrikalegar þrumur...og eldingar....ó mæ ó mæ...ekki mín deild...en samt var ferlega spúkí að fylgjast með þessum veðraham.Möller familían kom á eftir okkur til að kíkja á staðinn...og við stóðum bara og horfðum á eldingarnar og hlustuðum á þrumurnar án þess að það kæmi dropi úr lofti

Þau héldu svo áfram för í Grímsnesið þar sem þau voru með bústað...en við hin brunuðum á Selfoss. Við keyrðum í gegnum hellidembur en alltaf kom sól á milli... Veðrið var ótrúlega köflótt og furðulegt.

    Beiluðum á sundinu en birgðum okkur upp af mat og gasi og fórum svo aftur til baka...á undan samferðamönnunum...til að tékka hvort ekki væri allt með felldu á tjaldstæðinu.

Ásta og Jenni höfðu pakkað og voru á heimleið þar sem Skuggi hafði fengið meðferð hjá dýralækni vegna ígerðar í meiddu loppunni...og var voða lasinn gryeið. Hann var kominn með nýjar umbúðir...skerm og svo dópaður að han hélt ekki haus...svo það var ekkert annað í stöðunni en koma honum heim.

  Við hin grilluðum ljúfmeti og nutum þess áfram að vera í útilegu.

Við sáum á veðurspánni að það átti að fara að auka í vindinn og kólna næstu daga svo okkur var ekki til setunnar boðið lengur...heldur pökkuðum og héldum heim á leið á sunnudeginum....

  Á Hellisheiðinni keyrðum við fram á slys...þar sem hestvagn hafði oltið...en sem betur fer var fólkið heilt á húfi...en um afdrif hestanna veit ég ekki.

Manni bregður samt alltaf þegar maður keyrir fram á slys...og ef þið spyrjið mig...þá gerist það aðeins of oft fyrir minn smekk...

  

Við komum þó heil heim og ótrúlega hress og glöð með viðburðarríka en skemmtilega útrás....get ekki annað en verið þakklát fyrir hversu vel allt leystist og hversu vel allt fór á endanum....

   

Næsti áfangi er svo sumarbústaðarferð í viku...og það hríslast um mann smá stress...því sá tuttugasti og sjöundi er í þeirri viku....nota bene á mánudaginn...og spurning hvort jörðin ætli sér að skjálfa hressilega þarna...eða hvort dagsetningin eigi ekki við nein rök að styðjast...

   

Ég er bara þannig að ef ég heyri svona hluti...þá á ég erfitt með að ýta þeim frá og láta sem ekkert sé....er alltof trúuð á forlögin..sem er stundum galli...og stundum kostur.....

  

http://bylgjan.is/lisalib/getfile.aspx?itemid=46852

  

Ég trúi samt að næsta vika verði björt og skemmtileg og að við komum heim úr bústaðnum full af orku...gleði og bjartsýni...tilbúin til að takast á við vetur Konung þegar þar að kemur...endurnærð eftir frábært frí...ekki spurning....

  

MUNA: “Láttu óttann ekki ná tökum á þér - haltu honum frá þér. Lífið er röð lexía sem maður verður að upplifa til að skilja…”  

  

„Dýrmætustu gjafirnar sem þú getur gefið ástvinum þínum eru heiðarleiki, einlægni, falleg orð, samúð, fyrirgefning,  skilningur, viðurkenning, þakklæti, áhugi, stuðningur og skilyrðislaus ást“  

Hafið það ógó gott og vonandi á sólin eftir að skína skært á okkur klakabúana.....bros og knús í hvert hús!!!!!

Athugasemdir

[Einar Indriðason, 25.7.2009 kl. 11:44]

Mér sýnist... að næsta sumarfrí hjá ykkur verði... einhvers staðar í "vernduðu" umhverfi..... :-)

[BirnaRagnarsd. (IP-tala skráð) 26.7.2009 kl. 16:19]

Je dúdda mía... það er aldeilis gaman að lesa ferðasögurnar þínar ;o)

Ég er nú sammála þér með þennann Selskóg... hann er stór hættulegur ég var næstum því búin að fótbrjóta mig þarna síðasta sumar þegar við vorum að leika við krakkana í köttur og mús... Ég hef ekki beðið þess bætur og er enn að kljást við óþægindi í öklanum.

Langaði að senda ykkur kveðju og eigið góða sumarrest :o)